گزیده نشریه داخلی افق اندیشه شماره دو

ارتباط ناشنوایان

ارتباط ناشنوایان

ارتباط در اصطلاح به رفتاری دو جانبه و دو سویه به شرط وجود بازخورد گفته می شود. اولین آرزوی هر ناشنوایی داشتن تکلم درست و قابل فهم است و هیچ خانواده ناشنوایی منکر این مسئله نیست. احتیاج به برقراری ارتباط در وجود انسان ها آن قدر شدید است که اگر نتواند آن را از یک راه به دست آورد به دنبال راه های دیگری میرود . روح فرد ناشنوا را باید روح جستجو گر هنرها دانست، روحی که همیشه به هنر زنده است و بسیاری از اشارات زیبای ساخت ناشنوایان، خود نشانه استعداد و والای هنر آنهاست. وظیفهی رابط برقراری ارتباط بین افراد ناشنوا و شنواست. ناشنوایان به منظور دفاع از حقوق خود در سازمانها و نهاد های اجتماعی ، دادگاه ، کنفرانس و غیره نیازمند خدمات رابطی هستند .

رابط ناشنوایان کسی است که علاوه بر تسلط به زبان رایج در جامعه ((زبان گفتاری)) به زبان خود ناشنوایان ((زبان اشاره)) نیز تسلط کافی داشته باشند و بتوانند مطالب و موضوعات مختلف را کلمه به کلمه و همزمان به زبان اشاره و یا بالعکس ترجمه کند . تحقیقات معتبر در کشورهای پیشرفته نشان داده شده است علت اصل انزوای ناشنوایان از جامعه، ناتوانی در برقراری ارتباط و ناتوانی در کسب اطلاعات میباشد. استفاده از خدمات رابطی در ایران برای اولین بار در دانشگاه ملی سابق با همکاری ثمینه باغچه بان بعنوان مدیر امور بالینی دوره تربیت متخصص ادیومتری از سال 1354 در آموزشگاه باغچه بان آغاز شد و همچنین برنامه تربیت رابط ناشنوایان با اعزام افراد واجد شرایط به خارج از کشور برای تحصیل در این زمینه آغاز گردید . امروزه اگر با کارشناسان باسابقه و قدیمی در سازمانهای بهزیستی روبه رو می شویم که به راحتی میتوانند با ناشنوایان ارتباط برقرار کنند، از برکات همان دوره ی آموزشی است. بعد از سالها روش شفاهی جایگزین روش شادروان باغچه بان شد که بنیان آموزش ناشنوایان ایران را پایه گذاری کرده بود و از نتیجه ی این کار تعطیلی دوره آموزش زبان اشاره بود. باید به اطلاع همگان برسانیم که زبان اشاره نه تنها مانع تکلم کودک ناشنوا نیست بلکه مکمل آن است کودک ناشنوا قادر خواهد بود مفهوم چیزهای ذهنی را به درستی درک کند و بفهمد در نتیجه هرفرد ناشنوا به منظور رسیدن به موفقیت با تلاش های خود ، علاوه بر حرف زدن، به دریافت منظور و حرف طرف مقابل هم نیازمند است که خدمات رابط در این زمینه میتواند بازوی کمکی برای ناشنوا باشد. از این رو، لزومی ندارد که موفقیت هر فرد ناشنوا را فقط به دارا بودن گویایی محدود و خلاصه کنیم. متاسفانه در کشور ما تربیت رابط به صورت یک نیاز فراموش شده درآمده است. امیدواریم که مسئولان به فکر تهیه¬ی بودجه برای راه اندازی یک مرکز ویژه تربیت رابطین و آموزش زبان اشاره به آنان با همکاری کانون ناشنوایان ایران باشند تا ناشنوایان هر زمان که نیاز به رابط داشتند در اولین فرصت بتوانند از خدمات ویژه¬ی رابط استفاده کنند و از این طریق بتوانند در جامعه حضوری فعالانه تری داشته باشند.


منبع: نشریه شکست سکوت
گردآورنده: سهند سلیمان فلاح

منبع: نشریه داخلی افق اندیشه شماره دو