بیانیه فدراسیون جهانی ناشنوایان برای ارایه در نهمین کنفرانس کشورهای عضو کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت، توسط خانم کایسا آلانه، عضو هیات مدیره فدراسیون جهانی ناشنوایان
نیویورک
16 جون 2016
لینک اشاره بینالمللی بیانیه: http://www.aparat.com/v/P72Gj
روز بخیر مهمانان، شرکتکنندگان و نمایندگان گرامی
من کایسا آلانه (Kaisa Alanne) از اعضای هیات مدیره فدراسیون جهانی ناشنوایان (WFD) هستم. فدراسیون جهانی ناشنوایان سازمانی است که انجمنهای ملی ناشنوایان از 132 کشور جهان در آن عضو هستند. فدراسیون جهانی ناشنوایان عضو اتحاد بین المللی معلولین (International Disability Alliance) است و رییس فدراسیون، آقای کالین آلن، از اول جولای 2016 ریاست اتحاد بین المللی معلولین را برعهده خواهد گرفت.
موضوع کنفرانس فعلی چنین است: «اجرای برنامه توسعه 2030 برای همه افراد دارای معلولیت: هیچ کس نباید نادیده گرفته شود.»
ناشنوایان نباید نادیده گرفته شوند
اطمینان حاصل کردن از اینکه ناشنوایان نادیده گرفته نمیشوند و از پیشرفت عقب نمیمانند در دستور کار فدراسیون جهانی ناشنوایان قرار دارد.
این بدین معنی است که قبل از همه و مهمتر از هر چیز، زبان ناشنوایان – یعنی زبانهای اشاره – و هویت فرهنگی ما به عنوان ناشنوا نباید مورد بیاحترامی، بیتوجهی یا تضعیف شدن واقع شود.
ما دهمین سالگرد تصویب کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت را در جالی گرامی میداریم که چند حق بسیار مهم در کنوانسیون برای ناشنوایان مشخص شده است: به رسمیت شناختن و ترویج زبان اشاره یک حق بنیادی در کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت است. در ماده 2 کنوانسیون، زبانهای اشاره برابر با زبانهای شنیداری شناخته شدهاند. آزادی در ابراز خود و دریافت اطلاعات با استفاده از زبان اشاره در ماده 21 تضمین شده است. به رسمیت شناختن و احترام به زبان و هویت فرنگی ما در ماده 30 تاکید شده است.
اگر توجه کرده باشید فدراسیون جهانی ناشنوایان در ارایهها و تبادل نظرهای خود در زمینه حقوق بشر موضوع زبان اشاره را به کرات مطرح نموده است. این بدین خاطر است که احترام به زبان اشاره برای اطمینان حاصل کردن از این که ما در راه رسیدن به سایر حقوق انسانیمان – حق تحصیل، سلامتی، دسترسی به خدمات، دسترسی به کار، ورزش، فرهنگ، ایمنی در حوادث – و دستیابی به عدالت در صورت نقض حقوقمان، نادیده گرفته نمیشویم ضروری است.
زبان اشاره به عنوان یک حق طبیعی
به خاطر دلایلی که ذکر شد من میخواهم بر اهمیت زبان اشاره به عنوان یک حق طبیعی تاکید کنم. کودکان ناشنوا باید به زبان اشاره دسترسی داشته باشند. مطالعات نشان میدهند که فراگیری زبان اشاره برای رشد زبانی حیاتی است و به تسلط کودک ناشنوا بر زبان(های) نوشتاری و گفتاری کمک میکند.
چنانچه مطلع هستیم، کمیته کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت در حال حاضر در حال تهیه تفسیر عمومی ماده 24 در رابطه با آموزش و تهیه شاخصهایی برای سنجش میزان اجرا شدن این ماده در کشورهای عضو است. کودکان ناشنوا باید به شیوههایی آموزشی دسترسی داشته باشند که به آنها اجازه دستیابی به تمامی قابلیتهای تحصیلیشان را بدهد.
این بدین معناست که کودکان ناشنوا باید به آموزش مستقیم با زبان اشاره دسترسی داشته باشند. پژوهشها نشان میدهد که در کودکان ناشنوایی که چندزبانه بزرگ میشوند (یعنی آموزش مستقیم با استفاده از زبان اشاره و زبان نوشتار/گفتار) احتمال موفقیت تحصیلی و تبدیل شدن آنها به شهروندان فعال و اعضای کامل جامعه افزایش مییابد. قرار گرفتن زودهنگام در معرض زبان اشاره و چندزبانگی، بههمراه حمایت خانواده از زبان اشاره، کودکان را به نحو احسن برای حضور فعال در جامعه در آینده آماده میسازد.
بر اساس پژوهشهای صورت گرفته، پایههای قوی یک زبان قابل دسترسی باید در سالهای اولیه زندگی کودک، ترجیحا قبل از سه سالگی و حداکثر قبل از پنج سالگی، پایهریزی شود. توصیه متخصصین اینست که باید به تمامی کودکانی که ناشنوا بهدنیا میآیند بلافاصله زبان اشاره آموخت. این امر برای آنکه کودک در زمینه رشد شناختی و زبانی و نیز فرصتهای تحصیلی و کاری در سالهای بعدی زندگی خود عقب نماند بسیار حیاتی است.
بنابر توصیه کمیته حقوق کودک، دولتها با همکاری جوامع ناشنوا و مدرسین زبان اشاره باید برنامههایی تدارک ببینند که از آموزش زبان اشاره به اعضای خانواده و مراقبین کودکان ناشنوا حمایت کند.
فدراسیون جهانی ناشنوایان معتقد است که تفسیر عمومی ماده 24 و شاخصهای نظارت باید حق انتخابی فراتر از چاچوبهای باریکبین یکسانسازی آموزش و پرورش برای همه کودکان را ترویج کند. بهترین سیستم آموزشی برای کودکان ناشنوا محیطهای چندزبانه است که هویت فرهنگی و زبانی آنها را محترم میشمارد و پرورش میدهد، به گوناگونی تجربه و انتخاب آنها احترام میگذارد، به آنها الگوهای قوی ناشنوا در قالب معلمان، دستیاران و مشاوران نشان میدهد، و بازده آنها را از نظر زبانشناسی، علمی، اجتماعی، و در بلند مدت، اقتصادی، افزایش میدهد.
کودکان ناشنوا متکی به تصمیم امروز ما هستند. همه ما، از جمله دولتها، سیاستگذاران، مربیان و مدافعان، باید کاری کنیم که کودکان ناشنوا نادیده گرفته نشوند و از پیشرفت عقب نمانند، و از حقوق کامل خود بهرهمند گردند تا استعدادهایشان بتواند به شکوفایی و توانمندیهایشان به کمال برسد.
https://wfdeaf.org/wp-content/uploads/2016/06/WFD-Statement-at-COSP9-by-Ms-Kaisa-Alanne-FINAL.pdf